Binnen alle generaties en in allerlei functies kom ik professionals tegen met ‘hart voor hun werk’.

Binnen alle generaties en in allerlei functies kom ik professionals tegen met ‘hart voor hun werk’. Recent in zorgorganisaties, bij advocatenkantoren, de politie, bij gemeenten, het onderwijs, in de bouw. Die professionals staan open voor alles wat hun werk beter maakt en hun klanten of cliënten tevreden. Ook wanneer de jongste generatie over de grens van de bestaande cultuur goede mogelijkheden ziet om het werk te verbeteren, herkennen oudere collega’s uit die groep dat snel. Tegelijkertijd zijn die ‘hart voor hun vak professionals’ gevoelig voor zaken die hun werk niet beter maken en die ze concreet benoemen als ik vraag wat hun werkenergie wegneemt: bureaucratische controles, vage werkgroepen, besluiten van managers en bestuurders vanuit onbegrip voor hun vak, politieke spelletjes, eenzijdige focus op financiële resultaten, enzovoort. Dat houdt hen van goed hun werk doen af en veroorzaakt een zinloos gevoel. Sommige liggen er wakker van. Dat speelt binnen alle generaties. De intuïtie van de groep met ‘hart voor het vak’ geeft vaak bij alle veranderingen die gaande zijn aan of het de goede of de verkeerde kant op gaat. De antenne van de jongste professionals is het gevoeligst. Die peilen dat real time. Als bestuurder of manager of senior kan je dus aan hen zien of de lopend veranderingsprocessen veelbelovend zijn of niet.